Tamilnadu State Board New Syllabus Samacheer Kalvi 12th English Guide Pdf Prose Chapter 4 The Summit Text Book Back Questions and Answers, Summary, Notes.
Tamilnadu Samacheer Kalvi 12th English Solutions Prose Chapter 4 The Summit
12th English Guide The Summit Text Book Back Questions and Answers
Textual Questions:
1. Based on your reading of the text, answer the following questions in one or two sentences each. (Text Book Page No. 116) (Note: IQ → Important Questions)
Question a.
What did Hillary do with his wet boots? (IQ)
Answer:
Hillary cooked his wet boots over the fierce flame of the Primus and managed to soften them.
Question b.
Name equipment and a tool carried by the climbers during their expedition. (IQ)
Answer:
They carried oxygen bottles, ice-ax, and crampons during their expedition.
Question c.
Why did Hillary become clumsy-fingered and slow-moving?
Answer:
After reaching the peak, Hillary ran out of oxygen, he was becoming clumsy-fingered and slow-moving. So, he quickly replaced his oxygen set.
Question d.
What did Hillary find in a tiny hollow? (IQ)
Answer:
Hillary found two oxygen bottles left by Evan and Bourdillon, who had their earlier attempt to reach Mt. Everest.
Question e.
When did Hillary feel a sense of freedom and well being?
Answer:
Their first partly-full bottle of oxygen got exhausted. They had only one oxygen bottle to cany. With reduced load of 20 litre bottle, Hillary cut steps down off the South Summit. So, he felt a sense of freedom and well-being.
Question f.
What did Hillary mean by saying “We had had enough to do the job, but by no means too much”?
Answer:
- Hillary meant that they carried an exact number of oxygen bottles needed for their expedition.
- They didn’t even carry a single bottle more.
2. Answer the following questions in two or three sentences each:(Text Book Page No. 116)
Question a.
How did the mountaineers belay?
Answer:
Belaying refers to a variety of techniques used by mountaineers to exert tension on a climbing rope so that a climber does not fall very far. A climbing partner typically applies tension at the other end of the rope whenever the climber is not climbing and removes the tension from the rope when the climber needs a rope to continue to climb.
Question b.
Why was the original zest fading away?
Answer:
Their original zest was fading away as they had to struggle a lot to find the top of Mt. Everest.
Question c.
What did Edmund Hillary do to escape the ’ large overhanging ice cornices?
Answer:
In a number of places, the overhanging ice cornices were very large. In order to escape them, Hillary cut a line of steps down to where the snow met the rocks on the west.
Question d.
What did Tenzing and Edmond Hillary gift to the God of Softy Summit? How did they do it? (IQ)
Answer:
- Tenzing gifted a bar of chocolate, a packet of biscuits and a handful of lollies whereas Hillary placed a small crucifix given by Colonel Hunt, besides Tenzing’s gifts.
- They did so by making a little hole in the snow.
Question e.
What did the photograph portray?
Answer:
The photograph portrayed North Col and the old route which had been made famous by the struggles of those great climbers in 1920’s and 1930’s.
Question f.
The soft snow was difficult and dangerous. Why?
Answer:
The soft snow was difficult and dangerous as it sometimes held Hillary’s weight but often fell down suddenly.
Question g.
How did the firm snow at the higher regions fill them with hope?
Answer:
They were a little perturbed by slippery soft snow. But as they reached firmer snow higher up, they felt better. As one bottle of oxygen got exhausted, their load was now less. As Hillary’s ax bit into the first steep slope of the ridge, his high hopes were realized. The snow was crystalline and firm. They were able to make comfortable belays to haul themselves up slowly.
3. Based on the text, answer the following questions in a paragraph of about 100 – 150 words each: (Text Book Page No. 116)
Question a.
How did Hillary and Tenzing prepare themselves before they set off to the summit?
Answer:
They started up their cookers and drank lots of lemon juice and sugar. Then they took sardines and biscuits. Hillary cleaned the ice off the oxygen sets. He rechecked and tested them. He had removed his boots which had become wet the day before. They were now frozen solid. It would be very challenging to start climbing the ice-cold Himalayas with such wet and chilling boots. So, he cooked them over the fierce flame of Primus and managed to soften them up. They were also conscious of the probability of braving snowstorms during the ascent. They fortified their clothing with windproof and also pulled three pairs of gloves silk, woolen, and windproof on to their hands. At 6.30 am they crawled out of their tent into the snow. They hoisted their 30 lb. of oxygen gear on their backs. Connecting their oxygen masks they turned on the valves to bring life-giving oxygen into their lungs. Taking a few deep breaths, They got ready to go.
Question b.
Give an account of the journey to the South Coi from 28,000 feet.
Answer:
They reached a crest of a ridge at about 28000 feet from where the ridge narrowed to a knife-edge. Hillary took over the lead. The route on top of the ridge was filled with soft snow which was both difficult and dangerous. After several hundred feet they reached a tiny hollow where they found two oxygen bottles left by the earlier expeditors. They took it for their use. Hillary took the lead for nearly 400 feet. They made frequent changes of the lead. When Hillary was stamping a trail in deep soft snow, a portion of it gave way and he slipped back. After this, they had a dilemma to proceed further. Still, without losing hope they proceeded further and climbed on to the south peak.
Question c.
Describe the feelings of Edmund Hillary and Tenzing as they reached the top of the Summit.
Answer:
Hillary’s first feelings were of relief on reaching Everest. There were no more ridges to traverse and no more humps to tease them off with the hope of success. He looked at Tenzing. In spite of the balaclava helmet, goggles, and oxygen mask, all encrusted with long icicles, that concealed his face, his delight was visible. He looked around with a grin of delight. They shook hands. Tenzing hugged Hillary and thumped each other till they were breathless. It was 1 .30 am. The ridge had taken them two and a half hours but it seemed like a lifetime.
Question d.
The ridge had taken us two and a half hours, but it seemed like a lifetime. Why?
Answer:
Tenzing and Hillary struggled hard to reach the top of the ridge. They helped each other belaying. After crossing the crack with great struggle, Hillary signaled to Tenzing to come on up who wriggled his way up the crack and collapsed at the top like a giant fish hailing from the sea. Again the ridge curved away to the right and they were unable to find its top. They felt that the ridge seemed never-ending. At this juncture, they lost their original enthusiasm but didn’t give up their try.
Hillary felt at one spot that the ridge seemed to be dropped sharply away instead of rising. Later he found a narrow snow ridge running up to a snowy summit. With the help of the ice-axe they paved the way in the firm snow and reached the top. Though it took two and a half hours for them to reach the top of the ridge, they felt that it took their whole lifetime just because of the struggle they had to reach it.
Question e.
Describe the view from the top. What was the most important photograph?
Answer:
On reaching the peak, Tenzing and Hillary felt a great relief. To the east was their giant neighbour Makalu, unexplored and unclimbed. Far away across the clouds, the great bulk of Kanchenjunga loomed on the horizon. To the west, they could see the unexplored ranges of Nepal stretching off into the distance. The most important photograph was a shot down at the north ridge showed the North Col and the old route. It had been made famous by the famous climbers of 1920’s and 1930’s. It was the breath-taking view of the snow’ clad peak all round.
Question f.
‘There is no height, no depth that the spirit of man, guided by higher Spirit cannot attain’. Discuss the above statement in the context of the achievement of Edmund Hillary and Tenzing.
Answer:
Tenzing and Hillary started with their ascent from 28,000 feet on 29th May. They had undergone many hardships before they reach the summit. The ridge was narrow from 28,000 feet and they had to make their way through soft snow which was both difficult and dangerous. The soft snow gave way suddenly when Hillary had his trail in the deep snow. In spite of his slipping back, he did not give up his effort to move forward. They also found it very difficult to cross the ridge when the snow was firm.
Crossing the narrow crack between the rock and the cornice was really thrilling. It was done by them with fierce determination. Though their energy level went down when they found the ridge to be never-ending, they did not lose hope and proceeded further. It was this strong determination and undying spirit that made them reach the summit successfully. Thus the statement, ‘There is no height, no depth that the spirit of man, guided by the higher spirit cannot attain gets proved.
Paragraph:
Introduction:
Edmund Hillary in his “The Summit” tells how the summit of Everest was reached.
Preparation:
Hillary and his friend Tenzing got ready for the climb from camp-8 on May 29. They drank large quantities of lemon juice and had some biscuits. He softened his boots which became frozen solid. They also wore three pairs of gloves.
Journey:
They reached a crest of a ridge at about 28000 feet which narrowed to a knife-edge. The route on top of the ridge was both difficult and dangerous as it was filled with soft snow without losing hope they proceeded further and crampons on to the south peak.
The struggle:
The snow was crystalline and firm. With the help of his ice-axe he made away and they proceeded further belaying each other. The overhanging ice cornices threatened them. They struggled hard to cross a great cornice which had a forty feet narrow crack between the cornice and the rock. Hillary found a narrow snow ridge running up to a snowy summit. Thus they reached the top. It took nearly two and a half hours for them to/each the top of the ridge.
Sense of fulfillment:
They thumped each other on their back till they became breathless. As they had undergone a huge risk they felt that they had risked their whole lifetime to reach the top. The most important photograph was that of the North ridge. They made a little hole in the snow and placed some offerings to the Gods. From there they safely started descending to the South Col.
Conclusion:
Thus their ascent of Everest depicts the value of teamwork which helps one to overcome any difficulties. The adventure of Hillary and Tenzing enriches the fact that there is no height, no depth, that the spirit of man, guided by a higher spirit cannot attain.
Vocabulary:
Idioms:
I. Given below are some Idiomatic expressions with their meanings. Understand the meaning: (Text Book Page No.117)
- wait for the dust to settle – to wait for a situation to become clear or certain.
- get/have all your ducks in a row – to have made all the preparations needed to do something / to be well-organized
- fetch and carry (for somebody) – to do a lot of little jobs for somebody as if you were their servant
- do the math – to think carefully about something before doing it, so that you know all the relevant facts or figures
- round the corner – very near
II. Fill in the blanks with the right idioms. Choose from the above-given idioms: (Text Book Page No.117)
Question a.
The Sherpas are cheerful, gallant men, who________________ tents, oxygen, food etc., for climbers during their ascent of the summit.
Answer:
fetch and carry
Question b.
The team _________________ carefully so as to reach the summit successfully.
Answer:
does the math
Question c.
When they had to climb through deep new snow the party sometimes had to _________________.
Answer:
wait for the dust to settle
Question d.
Each member of the team had all their _________________.
Answer:
get/have all your ducks in a row
Question e.
We could not believe that with a few more whacks of the ice axe in the firm snow we were _______________ to the top.
Answer:
round the corner
III. Understand the meaning of the given idiomatic expression and choose the right one to complete the sentence:
(Text Book Page No.117)
- the icing on the cake — something extra and not essential, but is added to make it even better
- break the ice — to make people more relaxed, especially at the beginning of the meeting
Question a.
The conference room was silent though packed. The chairman introduced an interactive session to _________.
Answer:
break the ice
Question b.
Our headmistress not only promised us to take us for an excursion but also announced that on return we would get a holiday. It was like _________.
Answer:
the icing on the cake
Phrasal Verbs: (Text Book Page No.118)
i. Given below are the phrasal verbs with their meanings. Use the given phrasal verbs in sentences of your own (Text Book Page No.118)
- I want to turn on the television.
- Mr. Prem took over charge as manager.
- The children set off for school.
- The meeting was put off to next week.
ii. Given below are some Phrasal Verbs which are frequently used in connection with travelling. Guess the meaning and match: (Text Book Page No.118)
Question a.
Answer:
see off | to go to the station or airport to say goodbye to someone |
stopover | to stay at a place for a short period of time when travelling to another place |
set off | start off / to begin a journey |
Question b.
Answer:
get in | arrive inside the train, bus, etc. |
get off | leave a bus or train etc. |
get on | enter a bus, train place |
getaway | to go away from home for a vacation. |
Question c.
Answer:
check-in | arrive and register at the airport or hotel |
check out | pay the bill when leaving a hotel |
Compound words: (Text Book Page No. 118)
i. Here are some compound words chosen from the text:
I. Match the following with their right field, choosing appropriately from the box given: (Text Book Page No. 119)
Question 1.
snow-board
Answer:
Sports
Question 2.
snow-mobile
Answer:
transportation
Question 3.
snow-chains
Answer:
machinery
Question 4.
snow-storm
Answer:
weather
Question 5.
snow-bird
Answer:
travel
Question 6.
snow-belt
Answer:
geography
Listening:
First, read the following statements. Then, listen to the passage read aloud by your teacher or played on the recorder and complete the statements. You may listen to it again if required. Complete the following: (Text Book Page No. 119)
Question a.
List any three aspects which contributed to the success of the ascent of the summit.
- ___________
- __________
- __________.
Answer:
- Knowledge gained from other climbers
- Careful planning
- Excellence of equipment
Question b.
Without the help of ____________ nothing would have been possible.
Answer:
Teamwork / Sherpas
Question c.
The main idea of the passage is _________
Answer:
reasons for the success of the summit
Question d.
The biggest thing of all is _________.
Answer:
togetherness
Question e.
_________ were cheerful and gallant men.
Answer:
Sherpas
Speaking:
a) Group Activity: (Text Book Page No. 119)
Question i.
Have you ever been on an adventurous trip? If so, share your success story with your friends.
Answer:
I with my brother went on a trip from Tirunelveli to Chennai on a bike. When we were just nearing Chennai, the tire of the bike burst, we did not know what to do. Luckily we managed not to hurt ourselves. We were waiting for someone to help us. Finally, a car came that way. We pleaded with them to help us. They promised to send a mechanic to that place. We waited for nearly two hours. Then the mechanic came and repaired our bike. Later we reached our uncle’s home in Chennai safely.
Question ii.
How will you organize or plan for a trip or an event? Do you have the habit of preparing a check-list? Discuss.
Answer:
I organize a trip with my family to Mysore for four days to visit all the important places. I planned to go by train. So I will book the to and fro tickets to Mysore. I will book a room to stay there in advance, I will prepare a checklist a day before my travel one toothbrush, towel, soap, money, my Id card, medicines, first aid kit. A tourist guide book of Mysore. I will plan everything properly to make my trip safe and pleasant.
b) Individual Activity: (Text Book Page No. 119)
Given below are a few proverbs. Prepare a short speech of two minutes on one of the proverbs:
a) Nothing is impossible:
The word ‘impossible’ means it is possible. You can do anything. “The word impossible is found only in the dictionary of fools,” says Napoleon Bonaparte. In this word, everything is possible on the basis of will power, determination, and sacrifice. To accomplish the most difficult tasks, you need to put in a lot of hard work, extra perseverance, and concentration on a simple objective. You should have determination, dedication, and devotion to attain success. Never bother about the results keep on going even if the pace is slow. Just ensure it remains steady.
b) Where there is a will there’s away.
“Where there is a will there’s a way” is a message of hope and encouragement. Perseverance leads to success. Most of us are endowed with a fair share of intelligence, and all that is needed for success is diligence and perseverance. Some may not be blessed with good health. Some may not be blessed with a sharp intelligence or a retentive memory. Some may be dull. Yet, it is in the will power of all to attain to a certain standard of success. Thus, we may conclude with another saying “Strong Determination is the key to success”.
c) Together we can achieve more.
This means Unity is strength. If people work together, the work is easier and is completed more quickly. This proverb means that you should take advantage of a favourable situation before it changes. It is best to always be honest and tell the truth. By doing so, you will win the trust and respect of others. A country is strong whose citizens are united, a family is strong whose members stay together. Thus unity is very important in each and every sphere of our life.
Giving instructions: (Text Book Page No. 119)
Here are a few instructions are given by a Health Inspector to a group of students, in order to prevent malaria and dengue. Complete the series by adding some more important instructions. (Text Book Page No. 120)
- Do not allow water to stagnate in and around your house.
- Keep your surroundings clean.
- Wear long-sleeved shirts/blouses and long pants/skirts that cover your arms and legs.
- Do not litter the place with wastes
- Divide the waste into perishable and non¬perishable and put them in the proper place
Now, write a set of 8 to 10 instructions for the following situations:
1. A doctor instructing a patient regarding a healthy diet and proper care after surgery.
- Eat food at regular intervals.
- Do not take fatty food
- Eat more green vegetables
- Go for a walk daily
- Do not take more sugar and salt
2. A traffic police personnel to the public, as to how to move around in safety, in crowded public places during festival seasons.
- Do not wear lots of jewels
- Take care of personal belongings.
- Do not allow children to stray away.
- Always follow the queue
3. A mother to her children, on safety measures to be taken before leaving home on vacation.
- Do not go alone
- Carry your belongings safely
- Do not eat from roadside shops
- Do not waste time unnecessarily
Reading:
On the basis of your understanding of the given passage, make notes in any appropriate format:
The Sherpas were nomadic people who first migrated from Tibet approximately 600 years ago, through the Nangpa La pass and settled in the Solukhumbu District, Nepal. These nomadic people then gradually moved westward along salt trade routes. During the 14th century, Sherpa ancestors migrated from Kham. The group of people from the Kham region, east of Tibet, was called “ShyarKhamba”.
The inhabitants of ShyarKhumbu were called Sherpa. Sherpa migrants travelled through O and Tsang, before crossing the Himalayas. According to Sherpa’s oral history, four groups migrated out of Solukhumbu at different times, giving rise to the four fundamental Sherpa clAnswer: Minyagpa, Thimmi, Sertawa, and Chawa. These four groups have since split into the more than 20 different clans that exist today.
Sherpas had little contact with the world beyond the mountains and they spoke their own language. Ang Dawa, a 76-year-old former mountaineer recalled “My first expedition was to Makalu [the world’s fifth highest mountain] with Sir Edmund Hillary’ We were not allowed to got really heavy when wet, and we only got a little salary, but we danced the Sherpa dance, and we were able to buy firewood and make campfires, and we spent a lot of the time dancing and singing and drinking. Today Sherpas get good pay and good equipment, but they don’t have good entertainment. My one regret is that I never got to the top of Everest. I got to the South Summit, but I never got a chance to go for the top.
The transformation began when the Sherpa Tenzing Norgay and the New in 1953. Edmund Hillary took efforts to
build schools and health clinics to raise the living standards of the Sherpas. Thus life in Khumbu improved due to the efforts taken by Edmund Hillary and hence he was known as ‘Sherpa King’.
Sherpas working on the Everest generally tend to perish one by one, casualties of crevasse falls, avalanches, and altitude sickness. Some have simply disappeared on the mountain, never to be seen again. Apart from the bad seasons in 1922, 1970, and 2014 they do not die en masse. Sherpas carry the heaviest loads and pay the highest prices on the world’s tallest mountain. In some ways, Sherpas have benefited from the commercialization of Everest more than any group, earning income from thousands of climbers and trekkers drawn to the mountain. While interest in climbing Everest grew gradually over the decades after the first ascent, it wasn’t until the 1990s that the economic motives of commercial guiding on Everest began.
This leads to an eclipse of the amateur impetus of traditional mountaineering. Climbers looked after each other for the love of adventure and “the brotherhood of the rope” now are tending to mountain businesses. Sherpas have taken up jobs as guides to look after clients for a salary. Commercial guiding agencies promised any reasonably fit person a shot at Everest.
Note Making:
Notes:
Life of Sherpas
I. Nomadic Sherpas migrated from Tibet to Nepal
a) 600 years ago
b) Shyarkhamba
c) 4 Sherpa clans – Minyaagpa, Thimmi, Sertawa, Chawa.
II. Little contact beyond mountains
a) have their own language
b) have no opportunity to reach the top
c) carry things for others
d) Edmund Hillary the ‘Sherpa King’
III. Sherpas die in mountain casualties:
a) carry heaviest loads
b) earn money from climbers
c) 1990s commercial guiding on Everest
Grammar:
Kinds of sentences — Simple, Complex, and Compound:
a) Simple sentence: (Text Book Page No.121)
Task 1:
Pick out the finite verbs in the following sentences: (Text Book Page No. 121)
Question a.
You can solve this problem in different ways.
Answer:
can solve
Question b.
The professor has been working on the last chapter of the book since March.
Answer:
as been working
Question c.
Despite being a celebrity, Ravi mingles easily with everyone.
Answer:
mingles
Question d.
You must speak clearly to make yourself understood.
Answer:
must speak
Question e.
The chairman being away, the clerk is unable to approve the proposal.
Answer:
is
Question f.
Getting down from the car, the Chief Guest walked towards the dais amidst applause.
Answer:
walked
Question g.
The old man struggled to walk without support.
Answer:
struggled
Question h.
In case of emergency, please contact this number.
Answer:
contact
Question i.
The sun having set, the temperature fell rapidly.
Answer:
fell
Question j.
But for your help, I could not have completed the assignment.
Answer:
completed
Task 2:
II. Read the following passage and identify the simple sentences: (Text Book Page No. 121)
Question 1.
Sunflowers turn according to the position of the sun. In other words, they ‘chase the light’. Have you ever wondered what happens on cloudy, rainy days when the sun is completely covered by clouds? If you think the sunflower withers or turns its head towards the ground, you are completely mistaken. Do you know what happens? Sunflowers turn to each other to share their energy. Learning from Nature, we too should support and empower each other.
Answer:
Sunflowers turn according to the position of the sun. In other words, they ‘chase the light’. Have you ever wondered what happens on cloudy, rainy days when the sun is completely covered by clouds? If you think the sunflower withers or turns its head towards the ground, you are completely mistaken. Do you know what happens? Sunflowers turn to each other to share their energy. Learning from Nature, we too should support and empower each other.
b) Complex sentence: (Text Book Page No.122)
Task 1:
Look at the following complex sentences. Circle the Main clauses and underline the Subordinate clauses: (Text Book Page No. I23)
Question a.
Nobody knows when the power supply will resume.
Answer:
Nobody knows when the power supply will resume.
M.C S.C
Question b.
Please tell me what the time is.
Answer:
Please tell me what the time is.
M.C S.C
Question c.
The man who directed the film was my schoolmate.
Answer:
The man who directed the film was my schoolmate.
M.C S.C M.C
Question d.
I believe that all men are basically good.
Answer:
I believe that all men are basically good.
M.C S.C
Question e.
No one knows when he will return.
Answer:
No one knows when he will return.
M.C S.C
Task 2:
Pick out the complex sentences in the following passage: (Text Book Page No. 123)
Question 1.
A man saw a lion in the bush, as he was walking through the forest. He did not know what to do. He was helpless. He was too scared to turn around and run. He just knelt down as if he were getting ready to pray. He closed his eyes, thinking that the lion would pounce on him anytime. Out of the corner of his eye, he saw the lion on its knees too. Shocked, he asked the lion what it was doing. The lion replied that he was praying before he started his meal.
Answer:
A man saw a lion in the bush, as he was walking through the forest. He did not know what to do. He was helpless. He was too scared to turn around and run. He just knelt down as if he were getting ready to pray. He closed his eyes, thinking that the lion would pounce on him anytime. Out of the corner of his eye, he saw the lion on its knees too. Shocked, he asked the lion what it was doing. The lion replied that he was praying before he started his meal.
c) Compound sentence: (Text Book Page No. 123)
Identify the two Main clauses and conjunction in each of the following sentences:
Question a.
It started raining suddenly and people ran for shelter.
Answer:
It started raining suddenly and people ran for shelter.
M.C conjunction M.C
Question b.
Understand the concept well, otherwise, you cannot solve the problem.
Answer:
Understand the concept well, otherwise, you cannot solve the problem.
M.C conjunction M.C
Question c.
Fifty candidates appeared for the interview, but only five were selected.
Answer:
Fifty cT’rlidates appeared for the interview, but only five were selected.
M.C conjunction M.C
Question d.
Ramesh did not know Spanish, so he wanted a translator.
Answer:
Ramesh did not know Spanish, so he wanted a translator.
M.C conjunction M.C
Question e.
He is a good actor, still, he is not popular.
Answer:
He is a good actor, Still, he is not popular.
M.C conjunction M.C
Task 2:
Pick out the compound sentences in the following passage: (Text Book Page No. 123)
Question 1.
The food we eat has to be digested and then thrown out of the body. The air we breathe in, has to be thrown out, to help us survive. But we hold negative emotions like insecurity, anger, and jealousy within ourselves for years. If these negative emotions are not eliminated, the mind grows corrupt and diseased. Let us do away with hatred and lead a healthy life filled with peace and joy.
Answer:
The food we eat has to be digested and then thrown out of the body. The air we breathe in, has to be thrown out, to help us survive. But we hold negative emotions like insecurity, anger, and jealousy within ourselves for years. If these negative emotions are not eliminated, the mind grows corrupt and diseased. Let us do away with hatred and lead a healthy life filled with peace and joy.
Task 3:
Complete the sentences choosing the right endings: (Text Book Page No. 124)
Answer:
1. We were thoroughly disappointed | a. since our team did not get a prize |
2. Hardly had he stepped out | b. when it began to rain |
3. They wanted | c. to find out his address |
4. Since we had run out of petrol | d. we could not go further |
5. The cause of his injury | e. was his reckless driving |
Conditional clause:
Task 1:
Read the following sentences and fill in the blanks: (Text Book Page No. 124)
Question a.
If I _______ (be) a spider, I would ______ (weave) webs.
Answer:
were, weave
Question b.
If Raj ______ (be) a sculptor, he would ______ (make) beautiful idols.
Answer:
were, make
Question c.
If Mary had an umbrella, she would ______ (lend) it to me.
Answer:
lend
Question d.
Rex would have played with me if he ______ (has) time.
Answer:
had
Question e.
If I were you, I would ______ (accept) this offer.
Answer:
accept
Question f.
We will ______ (select) storybooks for kids if we allow time for storytelling.
Answer:
select
Question g.
The Education Minister will ______ (visit) our school tomorrow if he goes by this way.
Answer:
visit
Question h.
You will be rewarded by the wise if you ______ (stand) for truth.
Answer:
stand
Question i.
If my mother ______ (know) of my poor performance in the exam, she will not allow me to watch a movie.
Answer:
knows
Question j.
If I had won the lottery, I would have ______ (donate) relief materials for the flood victims.
Answer:
donated
Task 2:
Rewrite the following sentences using ‘If’ without changing the meaning: (Text Book Page No. 125)
e.g. Unless you go for a walk regularly, you cannot reduce your weight. (Use ‘If’)
If you do not go for a walk regularly, you cannot reduce your weight.
Question a.
Sindhu would not have won the world championship unless she had single-minded devotion.
Answer:
If Sindhu had not had single-minded devotion, she would not have won the world championship.
Question b.
You will not reach your goal unless you chase your dream.
Answer:
If you do not chase your dream, you will not reach your goal.
Question c.
Unless we plant more trees, we cannot save our planet.
Answer:
If we plant more trees, we can save our planet.
Question d.
The rescue team would not have saved the victims unless they had received the call in time.
Answer:
If the rescue team had received the call in time, they would have saved the victims.
Question e.
The palace cannot be kept clean unless we appoint more people.
Answer:
If we do not appoint more people, the palace cannot be kept clean.
Question f.
The portraits would not have been so natural unless the artist had given his best.
Answer:
If the artist had not given his best, the portraits would not have been so natural.
Question g.
The manager would not have selected Nithiksha unless she exhibited good accounting skills.
Answer:
If she had not exhibited good accounting skills, the manager would not have selected Nithiksha.
Question h.
The policeman would not have arrested the man unless he had violated the rules.
Answer:
If he had not violated the rules, the policeman would not have arrested the man.
Question i.
Mr. Kunaal would not sponsor my higher education unless I studied well.
Answer:
If I studied well, Mr. Kunaal would sponsor my higher education.
Question j.
Kavin will not stop flying kites unless he understands the risk involved in it.
Answer:
If kavin understands the risk involved in it, he will stop flying kites.
Question k.
Tanya would not know the answer unless she referred to the answer key.
Answer:
If she referred to the answer key, Tanya would know the answer.
Question l.
My village cannot achieve a 100 % literacy rate unless the elders of the village cooperate with the education department.
Answer:
If the elders of the village do not cooperate with the education department, my village cannot achieve 100% literacy.
Writing:
Summarizing is to briefly sum up the various points from the notes made from the original passage.
Refer to the reading passage (Text Book Page No. 120). You must have completed reading. Now go through the passage once again and refer to the notes made and do the summarizing.
Rough Copy:
The Sherpas were nomadic people who migrated from Tibet about 600 years ago. They moved to the west. The ancestors from the Kham region were called Shayar khamba. The inhabitants were called Sherpas. There were fundamental clans, sherpas lived beyond the mountains. An old Sherpa Ang Dawa accompanied Edwin Hillary – He was called the Sherpa king, because he took efforts to build schools and health clinics to raise their living standards, Sherpas working on the Everest got perished due to Crevasse falls, Avalanches, and altitude sickness. They can carry heavy loads. They have benefited from the commercialization. Sherpas have taken up to look after clients for a salary. Sherpas’ life is entangled with the mountains.
Fair Copy:
The Sherpas
The Sherpas were nomadic people who migrated from Tibet about 600 years ago. They moved to the west. The ancestors from the Kham region were called Shayar Khamba. The inhabitants were called Sherpas. There were fundamental clans. Sherpas lived beyond the mountains. An old Sherpa Ang Dawa accompanied Edwin Hillary – He was called the Sherpa king because he took efforts to build schools and health clinics to raise their living standards. Sherpas working on the Everest got perished due to Crevasse falls, Avalanches, and altitude sickness. They can cany heavy loads. They have benefited by the commercialization. Sherpas have taken up jobs as guides to look after clients for a salary. Sherpas’ life is entangled with the mountains.
Interpreting non-verbal presentation:
Reading a map:
Let us together scale the summit. Here is a drawing of Everest showing the way to the summit, and the position of the camps with their heights. Trace the trekking trail to reach the summit with the given detail and write an interesting paragraph in about 100 words. (Text Book Page No. 126)
Paragraph about trekking trail to reach the summit:
We started our journey at the base camp. We have sufficient oxygen with us. At the 3rd camp, we suffered a lot due to ice fail. We didn’t come out till the weather was clear. Only three of our team could reach the 8th camp. From here the ridge narrowed to a knife-edged and it was a steep slope. So we had to cut steps and then moved. Since there was a lot of firm snow, we could do it. With great efforts. We reached the 9th camp. One of my friends became sick, I started my challenging journey with my other friend. Having fierce determination, nothing could stop us from reaching the top. When we realized that the ridge ahead of us dropped sharply away, we stood on the summit. It was a splendid joy we shared with each other and shouted, at the height of 28,700 feet.
ஆசிரியரைப் பற்றி:
சர் எட்மெண்ட் பெர்சிவல் ஹிலாரி (Sir Edmund Percival Hillary) (20 ஜீலை 1919 – 11 ஜனவரி 2008) நியூசிலாந்து நாட்டைச் சேர்ந்த மலை ஏறுபவர் (mountaineer), கண்டுபிடிப்பாளர் (explorer) மற்றும் தாராளமான நன்கொடையாளர் (philanthropist). இவர் இரண்டாம் உலகப்போரின் போது “நியூசிலாந்து ராயல் விமானப் படையில்” மாலுமியாக (navigator) பணியாற்றினார்.
எவரெஸ்ட் மலையில் ஏறியதற்கு பின்பு, அவர் தான் உருவாக்கிய “ஹிமாலயன் டிரஸ்ட்” மூலம் நேபாள நாட்டில் உள்ள “ஷெர்பா” (Sherpa) மக்களுக்கு சேவை செய்வதில் தன்னை ஈடுபடுத்திக் கொண்டார். “High Adventure, No Latitude for Error, Nothing Venture, Nothing Win. View from the Summit, The Remarkable Memoir by the First Person to Conquer Everest” ஆகியவை அவருடைய பிரபலமான (famous) புத்தகங்களாகும்.
பாடத்தைப் பற்றி:
இப்பாடத்தில் எவரெஸ்ட் சிகரத்தை தொட்ட உலக புகழ் பெற்ற மலைஏறும் வீரர் எட்மண்ட் ஹிலாரி தன் அனுபவத்தை கொடுத்திருக்கிறார். குறிப்பாக மே மாதம் 29ம் தேதி மலையேறும் இறுதி நாளில் நடந்த மெய் சிலிர்க்கும் நிகழ்வை பற்றியும் காலை 4.30 மணி முதல் பிற்பகல் 2 மணி வரை டென்சிங்குடன் சேர்ந்து அவர் எதிர்கொண்ட அபாயங்கள், புத்திசாலித்தனங்கள் பற்றியும் விரிவாக சொல்லப்பட்டு இருக்கிறது. அவர் புரிந்த இந்த அபாயகரமான நிகழ்வை, பாடத்தைப் படித்து விரிவாகக் காண்போம். சாகசங்கள், பயணங்கள் மற்றும் கண்டுபிடிப்புகள் எப்போதும் உற்சாகம் தரக்கூடியவை.
குறிப்பாக அவை எப்பொழுதும் மெய்யானதாகவும் மற்றும் முதன்முதலில் நடப்பதாகவும் இருந்தால் மெய்சிலிப்பேற்றக்கூடியவை. ஒருவர் மனதில் எழும் ஒரே கேள்வி என்னவென்றால், இவ்வாறு அதிகப்படியான ஆபத்துக்கள் அடங்கிய காரியங்களை ஒருவரை செய்யத் தூண்டுவது எது என்பதே ஆகும். இது வலிமைமிக்க துணிகரச் செயலை புரியக்கூடிய மனநிலை மற்றும் தனிச்சிறப்புமிக்க பண்புகளே அவர்களை அத்தகைய உயரங்களை தொடச் செய்கிறது.
The Summit Summary in Tamil
“எவரெஸ்ட்டிற்கு ஏறும் வழி” (The Ascent of Everest) என்னும் ஜான் ஹன்ட் (John Hunt) எழுதிய நூலை சற்று தழுவி இப்பாடப்பகுதி எடுக்கப்பட்டது. எவரெஸ்ட் சிகரம் எவ்வாறு அடையப்பட்டது என்பது சர் எட்மெண்ட் ஹிலாரியின் (Sir Edmund Hillary) சொந்த வார்த்தைகளால் சொல்லப்படுகிறது.
மே 28ல் தெற்கு கணவாயில் போடப்பட்ட முகாமில் 8 பேர் இருந்தனர், முறையே எட்மெண்ட் ஹிலாரி (Edmund Hillary), டென்சிங் (Tenzing), ஜார்ஜ் லோ (George Lowe), அல்பிரட் கிரிகோரி (Albert Gregory) மற்றும் இரண்டு செர்பாக்கள் (Sherpas), பெம்பா (Pemba), அங்க் நியிமா (Ang Nyima). ஆனால் பெம்பா ஏற முடியாத அளவிற்கு உடல்நிலை சரியில்லாமல் இருந்தார். மற்றவர்கள் அதிக சுமையுடன் அன்று 27900 அடி ஏறினர். அங்கே ஹிலாரியும், டென்சிங்கும் சிறிய கூடாரத்தில் இருந்து அவர்களுடன் வந்த மூன்று நபர்கள் முகடுகளில் சறுக்கி தெற்கு கணவாய்க்கு திரும்புவதை கண்டார்கள்.
சூரியன் மறையும் போது, ஹிலாரி மற்றும் டென்சிங் தங்கள் கூடாரத்திற்குள் சென்று, வெப்பம் தரும் (warm clothing) ஆடைகளை அணிந்து, தூங்கும் பைகளுக்குள் நெளிந்து சென்றார்கள். மறுநாள், மே 29ல் காலை 4 மணிக்கு ஏறுவதற்கு அவர்கள் தயாரானார்கள் (ready).
நாங்கள் எங்களது சூட்டடுப்பை (cooker) பற்ற வைத்து, அதிக அளவு எலுமிச்சை சாறையும் (lemon juice), சர்க்கரையும் (sugar) கலந்து குடித்தோம், அதன்பின் எங்களது கடைசி தகரக்குவளையில் உள்ள சார்டின் (sardines) எனப்படும் கடல் உணவையும், பிஸ்கெட்டையும் எடுத்துக் கொண்டோம். நான் எனது ஆக்சிஜன் தொகுப்பு பொருட்களை கூடாரத்தின் உள்ளே இழுத்து, அதன் மேலிருந்த பனிக்கட்டிகளை சுத்தம் செய்து அதனை பரிசோதனை செய்து சோதித்து பார்த்தேன்.
முந்தைய நாள் ஈரமாயிருந்து. இன்று உறைந்து போன (frozen) எனது காலணிகளை கழற்றினேன். எனவே அவைகளை நான் அடுப்பில் இருந்து வரும் புகையினால் சூடேற்றி மென்மையாக்கினேன். எங்களது கீழ் ஆடைக்கு மேலே நாங்கள் காற்று சீராக்கும் ஆடையை அணிந்தும், எங்கள் கைகளில் பட்டு, கம்பளி மற்றும் காற்று சீராக்கும், கையுறைகளையும் (gloves) அணிந்துக் கொண்டோம்.
காலை 6.30 மணியளவில் நாங்கள் எங்கள் கூடராத்தை விட்டு பனிக்குள் (snow) நகர்ந்து வந்து, 30 அளவுடைய ஆக்சிஜன் (oxygen) உருளையை (gear) முதுகில் சுமந்து, முகமூடியை அணிந்து, ஆக்சிஜன் உருளையில் குழாயைத் திறந்து எங்களது நுரையீரலுக்குள் ஆக்சிஜன் வாழ்வை அனுப்பினோம். ஒரு சில சிறந்த ஆழமான சுவாசத்திற்குப் பிறகு நாங்கள் புறப்பட தயாரானோம். எனது உறைந்து போன பாதங்களைப் பற்றி நான் சிறிது கவலைப்பட்டாலும், நான் டென்சிங்கை நகரச் சொன்னேன்.
டென்சிங் நீண்ட மலைமுகட்டை நோக்கி (traverse) செல்லக் கூடிய குறுக்கு பாதையில் நடந்தார். நாங்கள் 28000 அடி பனிக்குவியலை உண்டாக்கிய மலைமுகட்டின் உச்சியை அடைந்தோம். அதன் பிறகு அந்த முகடானது கத்தி போல் கூர்மையான பாதையாக காணப்பட்டது. என் காலகள் இப்போது வெப்பமானதால், நான் டென்சிங்கை முந்தினேன்.
கடினமானதாகவும், ஆபத்தாகவும் இருக்கக்கூடிய மலை முகட்டிற்கு செல்லக்கூடிய பாதையானது மென்பனியால் உருவாகயிருந்தது. அது சில நேரங்களில் என் நிலையிலேயே இருக்க செய்தாலும், அடிக்கடி மேலே செல்ல வழி விட்டது. பல நூறு அடிகளுக்கு அப்புறம் நாங்கள் சிறிய காலியான இடத்திற்கு வந்தோம். அங்கே எவான் மற்றும் போர்டில்லான் ஆகியோரின் முந்தைய முயற்சியில் விட்டுச் சென்ற இரண்டு ஆக்சிஜன் குடுவைகளை கண்டோம்.
மதிப்பு அளவீட்டிலிருந்த பனியை நான் விலக்கி, நாங்கள் அதனை சிக்கனமாக உபயோகித்தால் திரும்ப தெற்கு கணவாய் வரை செல்லத் தேவையான பல நூறு லிட்டர் ஆக்சிஜனை அவை இன்னும் கொண்டுள்ளன என்பதை கண்டறிந்து நிம்மதியானேன்.
நான் தெற்கு உச்சியின் கடைசி 400 அடிக்கு முன்னால் உள்ள மலைமுகட்டிற்கு (ridge) செல்லக்கூடிய பாதையில் தொடர்ந்து பயணமானோம்.
முன்னேறி செல்வதில் நாங்கள் அடிக்கடி (frequent) மாற்றங்களை கொண்டு வந்தோம். நான் எனது அடியை ஆழமான பாதையின் மீதிருந்த ஆழமான பனியில் வைத்த போது, ஒரு பகுதி விலகி சென்றதனால், நான் மூன்று நான்கு அடிகள் பின்னோக்கி வழுக்கினேன். நாங்கள் முன்னேறி செல்வது குறித்து டென்சிங்கிடம் நான் அறிவுரைகளை (advisability) கேட்ட போது, அவர் பனியைக் குறித்து மகிழ்ச்சியற்றுக் காணப்பட்டாலும் அவருடைய வழக்கமான கூற்றான “நீங்கள் விரும்பிய படியே” என்று உரையை முடித்தார்.
நான் முன்னேறிச் செல்வதற்கு முடிவெடுத்தேன் (decided). கடைசியாக நாங்கள் மேலே இருந்த உறுதியான பனியை அடைந்த போது நாங்கள் கடைசியா இருந்த செங்குத்தான சரிவினில் பனியை உடைக்கும் கம்பி கொண்டு பனியை வெட்டி படிகளை உருவாக்கினோம். அப்பொழுது நேரம் காலை 9 மணி.
தெற்கு சிகரத்திற்கு (south summit) கீழே நாங்கள் அமர்வதற்கு ஒரு இருக்கையை வெட்டினோம், பின்பு எங்களது பாதி நிரப்பப்பட்ட முதல் ஆக்சிஜன் குடுவை தீர்ந்திருந்த போது எங்களிடம் ஒரே ஒரு ஆக்சிஜன் நிரம்பிய குடுவை மட்டுமே மீதம் இருந்தது. இப்போது எங்களது உபகரணங்கள் சுமப்பதற்கு இலகுவாகவும், சுமார் 20 க்கு சற்று அதிகமாகவும் தான் எடை கொண்டிருந்தன.
என்னுடைய பனிக் கோடாரி (ice-axe) அந்த முகட்டின் முதல் செங்குத்தான சாய்வினை வெட்டிய போது, என்னுடைய உயர்ந்த நம்பிக்கைகளை (high hopes) நான் உணர்ந்தேன். பனியாகவும் படிகமாகவும் (crystalline), உறுதியானதாகவும் இருந்தது. பனிக்கோடாரியின் இரண்டு அல்லது மூன்று அடிகள் எங்களது பெரிய படிகட்டுகளை (large steps) உண்டு பண்ணியது. பனிக்கோடாரியின் ஒரு உறுதியான அடியானது கைப்பிடியை பாதி வரை மூழ்கச் செய்து, உறுதியான வசதியான மலை ஏற்றத்துக்கு வழி வகுக்கும்.
நாங்கள் ஒரு நேரத்தில் ஒருவர் மட்டுமே நகர்ந்தோம். என்னால் 40 படிகட்டுகளை வெட்ட முடியும், நான் அவ்வாறு வெட்டும் போது என் கயிரை டென்சிங் பிடித்துக் கொண்டு என் எடையைத் தாங்குவார் (belaying). அதன்பின் நான் என் கைப்பிடியை மூழ்கச் செய்து, அதனைச் சுற்றி கயிரால் கண்ணிகள் (loops) போட்டேன். டென்சிங்கோ , உடையும் படிக்கட்டுகளுக்கு எதிராக என்னை நோக்கி நகர்ந்து வந்தார். பின்னர் மறுபடியும் அவர் என் கயிரை பிடித்துக் கொண்டு என் எடையத்ை தாங்கும் போது, நான் வெட்டினேன்.
அதிக இடங்களில் தொங்குகின்ற பனிப்பாறைகள் மிகப் பெரியதாக இருந்ததால், அவற்றிலிருந்து தப்பிக்க நான் பனியின் மேற்பரப்பில் இருந்து பாறை வரையிலும் படிக்கட்டுகளை வெட்டினேன். இந்தப் பெரிய பாறையிலிருந்து நேராக 8000 அடிக்கு கீழாக மேற்கு பள்ளத்தாக்கில் உள்ள முகாம் 4ன் சிறிய கூடாரங்களைப் (tiny tents) பார்த்து சிலிர்ப்பேற்றியது. பாறைகளில் மேலே தவழ்ந்ததாலும் (crawl) பனியில் கைப்பிடிகளை வெட்டியதாலும் எங்களால் இந்த கடினமான பகுதிகளை வேகமாக கடந்து செல்ல முடிந்தது.
அதன் கிழக்குப் பகுதியில் (east side) இன்னொரு பெரிய பனிப்பாதை இருந்தது. அது 40-அடி உயர படியில் உருண்டோடி வந்தது, அங்கே பனிப்பாறைக்கும் பாறைக்கும் இடையே ஒரு விரிசல் (crack) இருந்தது. டென்சிங்கை எவ்வளவு சிறப்பாக என் எடையைத் தாங்க முடியுமோ, அவ்வாறு செய்து விட்டு, நான் அந்த விரிசலுக்குள் ஏறினேன். பின்னர், பின்னோக்கி உதைத்தவாறு என் மலையேறும் கருவியில் இருந்த ஆணிகளை உறைந்த பனியில் முழுவதுமாக மூழ்கச் செய்து நான் தரையில் இருந்து நெம்பியவாறு மேலே எழுந்தேன்.
அங்கிருந்து அனைத்து சிறிய பாறைப்பிடிகளின் துணையோடு, என் மூட்டு, தோள்பட்டை, கைகளால் முடிந்த அளவு பலத்தை திரட்டிக்கொண்டு, பனிப்பாறையுடன் ஒட்டிக்கொள்ள வேண்டும் என்று ஜெபித்துக் (praying) கொண்டே, நான் விரிசலில் மலையேறும் கருவியின் மூலம் பின்புறமாக நகர்ந்தேன்.
எனது முன்னேற்றம் (progress) மெதுவாக இருந்தாலும், நிலையானதாக இருந்தது. டென்சிங் கயிரை விட்டுவிட்டதால், நான் மேல் நோக்கி மெதுமெதுவாக பாறையின் உச்சியைத் தொடும் வரை நகர்ந்து, விரிசலிலிருந்து வெளிவந்து நான் தெற்கு சிகரத்திற்கு படிகளை வெட்டிக் கொண்டிருந்த போது, நான் சுதந்திரமாகவும், நன்றாக இருப்பது போன்றும் உணர்ந்தேன்.
ஒரு சில நிமிடங்களுக்கு நான் மூச்சுவிடுவதற்காக படுத்திருந்தேன். முதன் முறையாக நாங்கள் மலைச் சிகரத்தை அடைவதை எதுவும் தடுக்க முடியாது என்று மிக உறுதியாக உணர்ந்தோம், நான் அந்த தொங்கும் பாறையில் நிலையாக நின்று கொண்டு டென்சிங்கை நோக்கி மேலே வருமாறு கையசைத்தேன் (signed).
நான் அந்த கயிறில் நிம்மதி பெருமூச்சு விட்டபோது, டென்சிங்கோ அந்த விரிசலை நோக்கி மேலே நெளிந்து (wriggled) வந்து கடைசியாக உச்சத்தை அடைந்த போது, மிகப்பெரிய போராட்டத்திற்கு பின், கடலில் இருந்து வெளியே இழுத்து வரப்பட்ட பெரிய இராட்சச மீன் போல் நிலைகுலைந்தார்.
மலை முகடுகள் முன்பு போலவே தொடர்ந்தன, பெரிய பனிப்பாறையின் (giant cornices) வலது புறமும், கூர்மையான மலைச் சரிவுகள் இடது புறமும் இருந்தன. அந்த மலைமுகடானது வலது புறமாக வளைந்து (curved) சென்றதால் எங்களுக்கு மலை உச்சி எங்கு இருக்கிறது என்று தெரியாமல் போனது. நான் (கூனல்) திமிலின் பின்புறத்தை வெட்டும் போது அடுத்த திமில் கண்ணில் தென்படும். நேரம் செலவழிந்து கொண்டே இருந்தது, மலைமுகடுகளும் முடிவது போலத் தோன்றவில்லை.
எங்களது உண்மையான பேரார்வம் சிறிது விலகியது. இது ஒரு கடுமையான போராட்டமாகவே மாறியது. எங்களுக்கு முன்னே இருந்த பனிப்பாறை (snowy summit) எழுவதற்குப் பதிலாக, கிழே விழ ஆரம்பித்ததை நான் அதன்பின் உணர்ந்தேன். ஒரு குறுகலான பனிமுகடு (ice-axe) ஒரு மலை உச்சியை நோக்கி ஓடுவதைப் பார்க்க நான் மேல் நோக்கி பார்த்தேன்.
இதிலிருந்து விடுபட வேண்டும் (relief) என்பதே என் முதல் உணர்வாக இருந்தது. மேலும் இனிமேல் வெட்டுவதற்கு படிகட்டுகளோ, கடப்பதற்கு மலை முகடுகளோ, வென்றுவிடலாம் என்ற நம்பிக்கைக்கு ஏமாற்றம் அளிக்கும் மலை அங்கே காணப்படவில்லை. நான் டென்சிங்கை நோக்கினேன்.
மறைக்கக்கூடிய தலைகவசத்தையும் (balaclavahelmet), பனிக் கண்ணாடியையும், ஆக்சிஜன் வாயு முகமூடியையும் அணிந்திருந்தால் அனைத்தும் ஈட்டி போன்ற கூர்மையான வடிவுடைய பனிக்கட்டியும் சேர்த்து அவருடைய முகத்தை மறைத்தாலும், அவரைச் சுற்றிலும் அவர் பார்த்து விட்டு சந்தோஷத்தினால் சிரித்ததை எதையும் மறைக்கவில்லை.
நாங்கள் இருவரும் கை குலுக்கிக் கொண்டோம். டென்சிங் அவரது கையை என் தோள்மேல் போட்டுக் கொண்டார், கிட்டத்தட்ட மூச்சு முட்டும் வரை நாங்கள் இருவரும் முதுகில் தட்டிக் கொண்டோம். அப்போது நேரம் காலை 11,30 மணியாய் இருந்தது. இந்த மலை முகடு 2 1/2 மணி நேரத்தை எடுத்துக் கொண்டது, அது எங்களுக்கு ஒரு ஆயுட்காலமாகவே தோன்றியது.
எங்களுக்கு கிழக்கில் இதுவரை கண்டறியப்படாத ஏற்படாத பெரிய இராட்சச (giant) அண்டையரான மக்காலு (makalu) இருந்தது. மேகங்களுக்கிடையில் மிகத் தூரத்தில் கஞ்சன்சங்காவின் (Kanchenjunga) மிகப்பெரும் பகுதி அடிவானத்தில் நிழல் போல அச்சுறுத்தும் விதமாக காணப்பட்டது. மேற்கில் இதுவரை கண்டறியப்படாத நேபாளத்தின் மலைப்பகுதிகள் தூரத்திற்கு நீண்டு கிடந்ததை எங்களால் பார்க்க முடிந்தது.
வடக்கு மலைமுகட்டுக்கு கிழே உள்ள வடக்கு கணவாயையும் (North Col), 1920 மற்றும் 1930 களில் மலை ஏறுபவர்களால் போராடி பிரபலமாக்கப்பட்ட பழைய பாதையையும் (old route) காட்டும் மிக முக்கியமான புகைப்படமாக (photograph) நான் கருதும் புகைப்படம் அப்போது எடுக்கப்பட்டது. பத்து மணித்துளிகளுக்கும் பின், நான் மெதுவாக நகர்பவனாகவும் என் விரல்கள் வளைவுத் தன்மையற்றும் மாறின அதனால் நான் உடனே என் ஆக்சிஜன் உபகரணத்தை மாற்றினேன்.
இந்த வேளையில் (meanwhile), டென்சிங் பனியின் நடுவே ஒரு சிறிய துளையிட்டு (hole), அதனுள் – பலதரப்பட்ட சிறிய உணவுப் பொருட்களான (articles), சாக்லேட், பிஸ்கட், குச்சிமிட்டாய் (lollies) போன்றவற்றை வைத்தார். உண்மையில் இவை சிறிய படைப்புகள் தான் ஆனாலும் இந்த உயரமான மலைச்சிகரத்தை இருப்பிடமாக கொண்டுள்ளதாக நம்பும் அனைத்து பக்திமயமான புத்தமதத்தவர்களின் கடவுள்களுக்கு (devout Buddhists) ஒரு சிறு அடையாளப் பரிசாக இருக்கும்.
2 நாட்கள் முன்னதாக நாங்கள் தெற்கு கணவாயில் ஒன்றாக இருந்த போது, கர்னல் ஹன்ட் (Colonel Hunt) என்னிடம் ஒரு சிறிய சிலுவையை (crucifix) கொடுத்து, அதனை மலை உச்சிக்கு எடுத்துச் செல்லுமாறு கேட்டுக் கொண்டார். நானும் பனியில் சிறிய துளையிட்டு, டென்சிங்கின் பரிசுப்பொருட்களுக்கு அருகில் அந்த சிலுவையை வைத்தேன்.
15 நிமிடங்களுக்கு பிறகு, நான் உச்சியிலிருந்து எங்களது படிக்கட்டுகளை நோக்கி கீழே இறங்கினேன். ஆக்ஸிஜன் ‘ குறைந்து கொண்டிருப்பதன் அவசரத்தால் தூண்டப்பட்ட நாங்கள் நேரத்தை வீணாக்காமல் எங்கள் பாதையில் முன்னேறி சென்றோம் (cramponed). நாங்கள் மிக கவனமாக பாறையின் குறுக்கே தவழ்ந்து கடந்து, வழுக்கக்கூடிய பனிப்பகுதியில் ஒருவர் பின் ஒருவராக நகர்ந்து, கடைசியாக எங்களின் படிக்கட்டுகளில் மலையேறினோம் மேலும் திரும்பவும் தெற்கு வந்தோம்.
அப்போது நாங்கள் மிகவும் களைப்பாக இருந்தோம், ஆனாலும், நாங்கள் முகட்டில் சேமித்து வைத்திருந்த உருளைகளை (cylinders) நோக்கி கீழே நகர்ந்தோம். நாங்கள் எங்கள் முகாமை விட்டு மிக குறுகிய தூரத்தில் இருந்தாலும், எங்களது சொந்த குடுவைகளில் மிகச் சிறிய அளவே ஆக்சிஜன் மீதமிருந்ததாலும், நாங்கள் கூடுதல் உருளைகளை சுமந்து எதிர்பார்க்க முடியாத தரைத்தளத்தை (crazy platform) உடைய எங்களது கூடாரத்தை மதியம் 2 மணி அளவில் அடைந்தோம்.
எங்களுக்கு இதுவரை எல்லாவித தேவைகளுக்கும் நன்றாக உதவிய முகாமை கடைசியாக ஒருமுறை பார்த்த படி, நாங்கள் கீழ்நோக்கி திரும்பி, எங்கள் கால்களை இழுத்த படியே, மலை முகட்டிலிருந்து தெற்கு கணவாய்க்கு பாதுகாப்பாக கீழறங்கும் வேலையில் எங்களை ஈடுபடுத்திக் கொண்டோம்.
கனவைப் (dream) போலவே நேரம் கடந்தது முகாமிற்கு 200 அடிக்கு மேலே எங்களை நோக்கி வந்த இருவர் எங்களை சந்தித்தன. அவர்கள் சூடான சூப்பையும், நெருக்கடி கால ஆக்சிஜனையும் சுமந்து கொண்டிருந்த ஜரர்ஜ் லோ மற்றும் வில்பிரட் நாய்ஸ் ஆவார்கள். உயரத்திற்கு மிக அருகில் வந்த போது எனது ஆக்ஸிஜன் தீர்ந்தது. எங்களது வேலையை முடிப்பதற்கு போதுமான அளவு ஆக்ஸிஜனை நாங்கள் வைத்திருந்தோம், ஆனால் கொஞ்சம் கூட தேவைக்கு அதிகமாக இல்லை.
நாங்கள் எங்கள் கூடாரத்திற்குள் தவழ்ந்து வந்து, மகிழ்ச்சிப் பெருமூச்சு விட்டு (delight), எங்கள் தூங்கும் பைகளின் (sleeping bags) மேல் நிலை குலைந்து விழுந்த போது எங்களின் கூடாரங்கள் முடிவில்லாத தெற்கு கணவாயில் காற்றினால் சிறகடித்து (flapped) விழுந்து எங்களை பொட்டலம் போல் பொதிந்தது.
எங்களது பிரயாணத்தை வழிநடத்திய ஜான் ஹண்ட் என்பார் இவ்வாறு கூறுகிறார், “இது ஒரு மறக்க முடியாத நாளாக இருந்தது”. அவர்கள் உச்சியை ஏறி அடைந்தார்கள். அங்கே சந்தோஷ கூச்சலும், கைகலக்கல்களும், அரவணைப்புகள் இந்த இரண்டு கதாநாயகர்களுக்காக காணப்பட்டன. அவர்களது சந்தோஷமும் பெருமிதமும் டென்சிங் மற்றும் ஹிலாரியால் மிகச் கச்சிதமாக முடிக்கப்பட்ட இந்த சாலையை அவர்கள் எவ்வாறு பகிர்ந்து கொண்டார்கள், என்பதை காண்பித்தது. சாகசமானது (adventure) நிறைவுக்கு (concluded) வந்தது.
ஆபத்து மற்றும் கடினமான சூழ்நிலைகளில் உருவாக்கப்பட்ட குழுப்பணியும் (teamwork), தோழமை உணர்வும், ஒன்றையொன்று சந்தித்து, ஒன்றாக வென்றது தான் எவரெஸ்ட் சிகரத்தை ஏறிய கதையாகும், அவர்கள் இந்த பெரிய மலையின் உச்சியில் ஏறிய பிறகும், மற்றவர்களுக்கு அவர்களுடைய சொந்த “எவரெஸ்ட்களை” கண்டறியும் வண்ணம்.
சாகசத்திற்கான நிறைய சந்தர்ப்பங்கள் இன்னனமும் உள்ளன. அவற்றுள் சில, கைக்கு மிக அருகாமையிலும், மற்றவை வேறு நிலங்களில் வெகு தூரத்திலும் உள்ளன. அனைத்து சாகசங்களும் உற்சாகமளிப்பதில்லை. அதுபோல மலையில், மட்டுமே சாகசங்கள் புரியப்படுவதில்லை. நம்முடைய அன்றாட வாழ்க்கையிலும், கடவுளின் உன்னத சக்தியால் மேலே ஏறுவதற்கு எவெரெஸ்ட்கள் உள்ளன.